Εάν ποτέ γονείς και παιδιά μαζευτούν σε ένα βουνό να πούνε τα προβλήματά τους πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αντέξει το βάρος και τον πόνο που προκαλούν μερικοί άνθρωποι εκεί έξω και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο μικρόβιο που απλώνεται μέσα τους και από ανθρώπους τους κάνει απάνθρωπους.
Βλέπω γονείς χωρίς χαμόγελο και αναρωτιέμαι γιατί το κρύβουν και όταν σου δίνουν ένα είναι γεμάτο θλίψη. Ήμουν σε ένα σεμινάριο ανάμεσα σε παιδαγωγούς, ανάμεσα σε καλούς και κακούς, άκουσα το μήνυμα μίας δασκάλας να μου λέει μακάρι οι γονείς να μην μας έκρυβαν την διάγνωση και το πρόβλημα των παιδιών τους για να μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο, άκουσα παιδαγωγό δίπλα μου ότι τα παιδιά αυτά δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνία και δεν προσφέρουν τίποτα. Φοβήθηκα και έβαλα τα κλάματα δεν είδα χέρι να απλώνεται επάνω μου ούτε άκουσα λόγια παρηγοριάς απλά ένα «είσαι καλά?». Τρομάζω στην ιδέα τι θα απογίνουν τα παιδιά εάν ποτέ πέσουν στα χέρια της, (με ή χωρίς αυτισμό).
Πριν από λίγο καιρό φοβόμουν και έλεγα τι θα απογίνουν τα παιδιά μου εάν αύριο πεθάνω, έκανα λάθος φοβάμαι και το σήμερα. Πήρα σβάρνα τους παιδικούς σταθμούς και αντιμετώπισα απόρριψη και για τα δύο μου παιδιά επειδή το ένα έχει διάγνωση Δ.Α.Δ. Τους σταθμούς και τα σχολεία που πληρώνουμε εμείς οι γονείς στύβοντας το ζουμί μας σε ένα ποτήρι και γίνεται 5, 10, 20, 50, 100 ευρώ και παρακαλάμε, τα παιδιά μας να έχουν ένα καλύτερο μέλλον, αγνοώντας τις προσωπικές μας ανάγκες.
Αναρωτιέμαι και θέλω να μάθω αυτή η παιδαγωγός όταν ξυπνάει το πρωί θα πρέπει να είναι κακοδιάθετη σκεπτόμενη «που θα πάω τώρα να κάνω μάθημα στα βλαμμένα, στα καθυστερημένα?»
Αναρωτιέμαι τελικά τι σημαίνει να είσαι δάσκαλος? Γιατί εγώ είμαι μία μητέρα που δεν κατάφερε να τελειώσει κάποιο Πανεπιστήμιο αλλά ξέρω μέσα μου και καταλαβαίνω ότι η πορεία που παίρνουν τα παιδιά μας για να ενταχθούν σε μία κοινωνία πέρα από την αγάπη μας εξαρτάται από την διδασκαλία των ανθρώπων αυτών που λέγονται Δάσκαλοι, για να ζουν τα παιδιά μας ελεύθερα και με μη κοινωνικά προβλήματα.
Εγώ δεν θα το βάλω κάτω δεν θα κλείσω τα παιδιά μου μέσα γιατί έξω υπάρχουν απάνθρωποι, ούτε θα χάσω το χαμόγελό μου, γιατί ξέρω όταν θα δώσω ένα στα παιδιά μου θα εισπράξω δύο μεγαλύτερα.
Θα παρακαλούσα όλους τους γονείς να μην χάνουν το χαμόγελο τους, είναι φθηνό αλλά όταν το εισπράττουν από τα παιδιά τους αξίζει πολλά.
Ευχαριστώ
Σ. Κων/να μαμά δίδυμων κοριτσιών .
