ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΤΙΝΗΣ. ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ. ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Η Λογοθεραπεία ακολουθεί διαφορετικές προσεγγίσεις ανάλογα με την ηλικία του ατόμου, την σοβαρότητα της διαταραχής και των επιπτώσεών της.
Η Λογοθεραπεία για παιδιά με τραυλισμό μπορεί να περιλαμβάνει έμμεση εργασία πάνω σε περιβαλλοντικούς παράγοντες και την οικογενειακή αλληλεπίδραση, άμεση εργασία πάνω στην ανάπτυξη ομιλίας και λόγου, άμεση εργασία πάνω στις στρατηγικές ροής στα μεγαλύτερα παιδιά και θεραπεία σχετική με τις ψυχολογικές αλλαγές και την γνωστική αναδόμηση για τους ενήλικες. Οι Λογοθεραπευτές θα στοχεύσουν να αξιολογήσουν, να συμβουλεύσουν και να δημιουργήσουν ένα πρόγραμμα κατάλληλο για τις ανάγκες του ατόμου, της οικογένειας και των υπόλοιπων επαγγελματιών που σχετίζονται με την φροντίδα και την εκπαίδευσή τους. Στους ενήλικες, η θεραπεία θα αφορά τις ανάγκες του ατόμου αλλά θα περικλείει σημαντικά πρόσωπα στη ζωή και στην εργασία του ατόμου.
Στα μικρά παιδιά, η πρώιμη παρέμβαση είναι απαραίτητη για τη διευκόλυνση της διαφοροποίησης της φυσιολογικής δυσρυθμίας αλλά και των περιπτώσεων παιδιών με αυξημένο κίνδυνο τραυλισμού (Bloodstein, 1987). Ο χρόνος έναρξης της παρέμβασης μετά την εμφάνιση υπολογίζεται σύμφωνα με μια σειρά από παράγοντες κινδύνου (Yairi,2005). Όπως επισημαίνεται στο ιστορικό κάθε περίπτωσης, οι Λογοθεραπευτές μπορεί να παρακολουθούν την εξέλιξη της δυσρυθμίας μέσα στο χρόνο, να δίνουν συμβουλές στους γονείς για την υποστήριξη του παιδιού στη διάρκεια της δυσρυθμικής φάσης, να διαχειρίζονται το άγχος των γονιών, να τους εκπαιδεύτουν και να παρέχουν τις καλύτερες ευκαιρίες για την ανάπτυξη της φυσικής ροής (Millard et al, 2008).
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει άμεση δουλειά με το παιδί και έμμεση δουλειά με τα άτομα στο επικοινωνιακό τους περιβάλλον, δηλαδή τους γονείς και το προσωπικό που τα φροντίζει. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει εκπαίδευση για την κατανόηση των αναγκών ομιλίας και επικοινωνίας του παιδιού (Kelman et al 2008). Μια πιθανή προσέγγιση είναι το «Demands & Capacities model» στο οποίο ανιχνεύονται, αξιολογούνται και μειώνονται σημαντικές επικοινωνιακές απαιτήσεις στο επικοινωνιακό περιβάλλον του παιδιού, ταυτόχρονα με την προώθηση και τη διατήρηση της επικοινωνιακού δυναμικού του παιδιού (Starkweather 1990, Adams 1990).
Αν ο τραυλισμός επιμένει, τότε τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν στο να αναπτύξουν τις καταλληλότερες στρατηγικές ελέγχου και διαχείρισης ώστε να διατηρήσουν μια θετική προσέγγιση στην επικοινωνία τους. Μια προσέγγιση άμεσης παρέμβασης η οποία έγινε δημοφιλής εξαιτίας της επιτυχίας της είναι το πρόγραμμα Lidcombe (Onslow et al 1995, Jones et al 2005). Ο Λογοθεραπευτής εκπαιδεύει τους γονείς να παρέχουν συστηματική ενίσχυση της ευχερούς ομιλίας για την αύξηση της ροής και να ενθαρρύνουν το παιδί να βρίσκει τρόπους να προσαρμόζει την ομιλία του ώστε να αντιμετωπιστεί η διαταραχή ομιλίας (Jones at al 2005).
Σε όλα τα προγράμματα διαχείρισης οι λογοθεραπευτές συνεργάζονται στενά με το εκπαιδευτικό προσωπικό για να αναπτυχθούν οι σωστές προσεγγίσεις που θα στηρίξουν το παιδί στο σχολικό περιβάλλον (Rustin et al 2001, 1998) αλλά και στην κοινωνική τους ζωή (Stewart & Turnbull, 2008).
Η θεραπεία για εφήβους και ενήλικες περιλαμβάνει συνήθως μια μεικτή προσέγγιση προώθησης θετικών ψυχολογικών αλλαγών και διδασκαλίας της συμπεριφοριστικής ή γνωστικής διαχείρισης της ομιλίας (Crichton-Smith, 2002).
Αρκετός χρόνος αφιερώνεται στο γνώθι σ’ αυτόν και στην προσωπική αξιολόγηση όπως επίσης και στη διευκόλυνση των ικανοτήτων παρακολούθησης στους ασθενείς. Αυτά μπορεί να ακολουθούνται από θεραπεία «τροποποίησης τραυλισμού» που μπορεί να περιλαμβάνει απευαισθητοποίηση, μείωση αποφυγής και αυτό-διαφήμιση συμπεριλαμβανομένης και της χρήση εκούσιου ή ψευδο-τραυλισμού. Ύστερα από την επίτευξη μιας θετικής συμπεριφοράς προς τον τραυλισμό, το άτομο καλείται να βρει τις κατάλληλες στρατηγικές ελέγχου ροής μέσω πειραματισμού με μια σειρά επιλογών (π.χ. έλεγχος ρυθμού, διαφραγματική αναπνοή, εύκολη φωνητική έναρξη, διαφοροποίηση μπλοκαρίσματος).Το βασικό στοιχείο της θεραπείας είναι ο πειραματισμός σε συνεργασία με τον πελάτη, χρησιμοποιώντας στρατηγικές στο πλαίσιο πραγματικών καταστάσεων εκτός κλινικής, αξιολογώντας την αποτελεσματικότητα κάθε στρατηγικής με σκοπό τη δημιουργία μιας σειράς εργαλείων για τη μακροπρόθεσμη επιτυχή διαχείριση της επικοινωνίας.
Εν τέλει ο απώτερος στόχος της Λογοθεραπείας σε άτομα με επίμονο τραυλισμό δεν μπορεί να είναι άλλος από το C.C.C.- Confident Competent Communicator ( Leahy, 2011).
